کاربرد های یون

رزین آنیونی و کاتیونی، آلاینده های یونی محلول را حذف می کنند فن آوری رزین تبادل یون (IX) سالهای زیادی به طور گسترده به عنوان یک شکل عملی و موثر تصفیه آب به کار برده شده است. IX اغلب با نرم کننده های آب استفاده می شود، که رایج ترین کاربرد آن است. با این حال، رزین های IX کاربردهای دیگری نیز دارد. آلودگی آب یک مسئله مهم جهانی است، و برای آلاینده هایی مانند فرارده های جانبی مواد ضدعفونی کننده، یعنی آرسنیک، نیترات، پرکلرات و اورانیوم، مقررات کیفیت آب آشامیدنی جدیدی معرفی شده است. رزین های تخصصی IXرفع این چالش ها را مورد هدف قرار می دهند. فرایند IX، آلاینده های یونیزه محلول از جمله سختی و قلیائیت را از طریق یک تبادل یونی برگشت پذیر میان یک فاز جامد (دانه های رزین) و فاز مایع (آب) از آب حذف می کنند. کاتیون و آنیون دو دسته ی اصلی رزین های IX هستند. رزین های کاتیونی IX کاتیون قوی یا ضعیف، (H+ and Na+) را شامل می شوند. رزین های آنیونی IX شامل یک آنیون قوی یا ضعیف، مانند OH- و Cl- می شوند. این دو نوع رزین، به همراه هم یا به تنهایی عمل کرده و بسیاری از آلاینده های یونی را از آب حذف می کنند. هیچ یک از این دو نوع، آلاینده های غیر یونی مانند بنزن را نمی زدایند. رزین های کاتیونی رزین های کاتیونی با بار مثبت آلاینده های یونی را از آب حذف می کنند. رزین های اسید قوی/کاتیون قوی (SAC) و اسید ضعیف/کاتیون ضعیف (WAC)مشمول این دسته از رزین ها هستند. سختی زدایی رزین SAC برای نرم کردن آب مناسب اند زیرا یون های سختی را از آن می زدایند. این نوع از رزین ها به مدت بیش از 100 سال برای کاربردهای مسکونی، تجاری و صنعتی مورد استفاده قرار گرفته اند. دانه های رزین SAC، مانند آهن ربا های ریز، یون های کلسیم (Ca2+) و منیزیم (Mg2+) را که عامل تشکیل رسوب هستند، از طریق تبادل آنها با یونهای سدیم، حذف می کنند. به این ترتیب سطح سختی کاهش یافته و سطح سدیم افزایش می یابد. ظرفیت تبادل تمام رزین ها محدود است. سایت های تبادل هر یک از دانه های رزین در نهایت کامل شده و از تبادل سختی بیشتر ناتوان خواهند شد، بنابر این رزین باید مجددا باردار شود. از آنجا که تمایل دانه های رزین SAC به یون های منیزیم / کلسیم از یونهای سدیم بیشتر است، از یک محلول غلیظ آب نمک سدیم کلرید (معمولا 8 تا 12 درصد) برای جدا کردن یون های سختی انباشته شده در دانه های رزین استفاده می شود. نرم کردن و قلیائیت زدایی رزین کاتیون اسید ضعیف (WAC) می تواند سختی و قلیائیت را به طور همزمان حذف کند. همچنین کل مواد جامد محلول (TDS) را هم تا حدی حذف می کند. رزین WAC به طور کلی حدود 80 درصد از سختی موقت (سختی مرتبط با مواد معدنی بی کربنات محلول) را حذف می کند. به ازای حذف هر دانه ی سختی، TDS در حدود 17.1 قسمت در میلیون (ppm) کاهش می یابد. از آنجا که رزین WAC یون های سختی و قلیائیت را با یون های هیدروژن مبادله می کند، آب تصفیه شده اسیدی خواهد بود (یعنی ph آن کمتر خواهد بود). درجه ی کاهش TDS و pH تا حد زیادی به سطح سختی های دریافتی بستگی دارد. حذف باریوم و رادیوم باریوم و رادیوم، دو کاتیون دو ظرفیتی هستند که توسط سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) برای استانداردهای ملی اولیه ی آب آشامیدنی تعیین شده اند و می توان آن ها را توسط رزین استاندارد SAC حذف کرد. با این حال، هنگام بازسازی رزین، به دلیل انتشار آهسته ی جرم اتمی بزرگشان به عمق ماتریس رزین، اثربخشی شان کاهش می یابد. انواع خاصی از رزین SAC با خواصی که کاهش باریوم و رادیوم را افزایش می دهد، از لحاظ تجاری در دسترس هستند و تایید شده توسط بنیاد ملی علوم تست / تایید شده اند (NSF). رزین های آنیونی رزین های آنیونی با بار منفی آلاینده های یونی با بار منفی موجود در آب را حذف می نمایند. رزین های پایه قوی/ آنیون قوی (SBA) و باز ضعیف/ آنیون ضعیف (WBA) مشمول این دسته هستند. این رزین های آنیونی را می توان برای حذف آلاینده هایی که شرحشان در این بخش آمده است استفاده نمود. NO3– رزین SBA می تواند نیترات (NO3-) را حذف کند. اگر نسبت غلظت سولفات به غلظت NO3- در آب بالا باشد، به منظور جلوگیری از عملکرد آنیون سولفات به صورت یک احیا کننده و خنثی کردن بار NO3-، اول باید رزین را بازسازی کرد. در شرایطی که غلظت سولفات زیاد است، از رزین های انتخابی SBA نیز می توان استفاده کرد. ClO4– نوعی از رزین های SBA وجود دارد که پرکلرات (ClO4-) را به صورت انتخابی حذف می کنند. این رزین ها ممکن است یکبار مصرف یا قابل بازسازی باشند. آرسنیک در آب، آرسنیک به صورت (V) با آرسنات، و به صورت (III) با آرسنیت در ارتباط است. فقط آنیون های با بار منفی آرسنات (HAsO42-) را می توان با استفاده از رزین های SBA حذف کرد. آرسنیت (H3AsO3) معمولا در محلول آبی خنثی است. بنابراین، برای تبدیل آنیون As(III) بهAs(V) پیش-اکسایش نیاز است. هنگامی که این اکسایش کامل شد، مواد باقی مانده را قبل از تماس با رزین SBA باید حذف نمود. TOC کل کربن آلی (TOC) و یا مواد آلی طبیعی را می توان از طریق ضد عفونی کلر ثانویه و ایجاد DBP ها، مانند THM ها و HAA ها اکسیده کرد. این DBP ها موادی مشکوک به سرطان زایی هستند که توسط سازمان حفاظت محیط زیست در آب آشامیدنی ریخته می شوند. جایگاه های تصفیه شهری گاهی اوقات TOC را حذف می کنند تا تشکیل DBP ها را محدود کنند. TOC معمولا بار منفی دارد و با استفاده از رزین SBA از آب زدوده می شود. اورانیوم برای حذف اورانیوم، که معمولا به صورت ترکیبات آنیونی کربنات اورانیل/سولفات موجود است، می توان رزین SBA را استعمال نمود. مواد معدنی زدایی / دیونیزه کردن استعمال ترکیبی از رزین های SAC و SBA، چه به صورت جداگانه یا به صورت مخلوط را می توان برای کاهش مواد معدنی و TDS موجود در آب به کار گرفت. مواد معدنی موجود در آب با کاتیون های هیدروژن (H+) و آنیون های هیدروکسید (OH–) موجود در دانه های رزین مبادله شده و آب (H2O) بسیار تمیز را فراهم می نمایند. ضد عفونی رزین SBA در آب ریخته می شود تا با هالوژن ها پیوند یونی تشکیل داده و به عنوان یک ضد عفونی کننده ی ضد میکروب عمل کند و برای استفاده در روش های مختلف تصفیه، در بازار موجود است. نتیجه گیری طیف گسترده ای از رزین های کاتیونی و آنیونی IX برای حذف بسیاری از آلاینده های یونی محلول در آب موجود است. یک ویژگی مشترک تمام رزین های IX این است که می توانند یون های مورد هدف خاص موجود در آب را با سایر یون های احتمالا مطلوب تری مبادله کنند که در طول فرآیند بازسازی بر روی دانه های رزین جمع می شوند. رزین های IX بیشتر برای مواد معدنی زدایی / دیونیزه کردن، قلیائیت زدایی و ضد عفونی کردن به کار می روند. کانگ لی مدیر R & D / QC و توسعه کسب و کار بین المللی در شرکت Selecto است. ایشان متمرکز است بر ساخت و آزمایش محصولات مرتبط با موضوعات تصفیه، جداسازی و خالص سازی آب آشامیدنی همسو با کنترل/نظارت بر کیفیت، تولید و خدمات فنی مشتریان. استیو نیکولیچ، معاون اول توسعه کسب و کار در شرکت Selecto است. ایجاد و اجرای استراتژی های رشد به منظور گسترش بازار و نفوذ به حساب کلیدی خدمات مواد غذایی و بخش مهمان نوازی تصفیه ی آب، از وظایف ایشان است.

کاربرد یون ها در بدن اطلاعات اولیه پتاسیم یکی از عناصر شمیایی جدول تناوبی است که نماد آن K و عدد اتمی آن 19 می‌باشد. پتاسیم ، فلز قلیایی سفید مایل به نقره‌ای است که به‌طور طبیعی به‌صورت ترکیبی با عناصر دیگر در آب دریا و دیگر کانی‌ها یافت می‌شود. این عنصر به‌سرعت در هوا اکسید شده ، بسیار واکنش پذیر است(مخصوصا در آب ) و از نظر شمیایی همانند سدیم است. تاریخچه پتاسیم ( انگلیسی ، potash و لاتین ، kalium ) در سال 1807 توسط "Sir Huphry Davy" که آن را از پتاس سوزآور ( KOH )بدست آورد، کشف شد. این فلز قلیایی تنها فلزی بود که توسط عمل الکترولیز از هم جدا شده بود. پیدایش این عنصر حدودا 2.4% از وزن پوسته زمین را تشکیل می‌دهد و از نظر فراوانی هفتمین عنصر در آن می‌باشد. بدست آوردن پتاسیم از کانی‌ها بدلیل خاصیت نامحلولی و ماندگاری آن بسیار دشوار است. با این وجود ، مواد معدنی دیگر مانند Carnallite ، Langbeinite ، Polyhalite و Sylvite در بستر دریاها یا دریاچه‌های قدیمی یافت می‌شوند. مواد معدنی بسیار زیاد ته‌نشین شده در این برکه‌ها عمل استخراج پتاسیم و نمک آن را اقتصادی‌تر می‌کند. منابع مهم پتاسیم و پتاس منابعی در کالیفرنیا ، آلمان ، نیومکزیکو ، یوتا و دیگر نقاط زمین می‌باشد. در عمق 3000 فوتی زیر بستر Saskatchewan ، مقادیر عظیمی از پتاس وجود دارد که می‌تواند به‌عنوان یک منبع مهم برای این عنصر در آینده در نظر گرفته شود. اقیانوسها نیز منابع دیگری برای پتاسیم می‌باشند، اما در مقایسه با سدیم مقدار پتاسیم موجود در یک حجم معین از آب دریا بسیار کم است. پتاسیم در صورت عمل الکترولیز می‌تواند به اجزای هیدروکسیدش تجزیه شود. از روشهای حرارتی نیز برای تولید پتاسیم استفاده می‌شود. پتاسیم هرگز به‌صورت رها شده در طبیعت یافت نمی‌شود. با این وجود ، یونهای +K در ارگانیسمهای زنده برای فیزیولوژی سلولهای تحریکی بسیار مهم هستند. خصوصیات قابل توجه پتاسیم که دومین فلز سبک می‌باشد، در میان فلزات ، واکنش‌پذیرترین و الکتروپوزیتیوترین است. این فلز ، بسیار نرم بوده ، با چاقو به‌راحتی برش می‌خورد و در سطوح صاف به رنگ نقره‌ای می‌باشد. از آنجا که به در هوا به‌سرعت اکسید می‌شود، باید زیر روغن معدنی یا نفت نگهداری شود. پتاسیم مانند دیگر فلزات قلیایی در آب تجزیه شده و هیدروژن آزاد می‌کند. در آب فورا آتش می‌گیرد و نمک آن هنگامی که در معرض یک شعله قرار بگیرد، رنگ بنفش از خود ساطع می‌کند. کاربردها اکسید پتاسیم که با نام پتاس شناخته شده است، در تولید کود بکار می‌رود. نیترات پتاسیم در ساخت باروت کاربرد دارد. در ساخت شیشه استفاده می‌شود. از NaK که آلیاژ سدیم و پتاسیم است، به‌عنوان رسانه انتقال گرما استفاده می‌شود. پتاسیم ، ماده بنیانی برای رشد گیاهان بوده و در انواع گوناگون خاک یافت می‌شود. یونهای پتاسیم در سلولهای حیوانی موادی حیاتی برای زنده نگه داشتن سلولها می‌باشند. کلرید پتاسیم یک جانشین برای نمک طعام بوده ، برای ایست قلب در اعدامهای توسط تزریق کشنده استفاده می‌شود. بیشتر نمکهای پتاسیم بسیار مهم بوده ، شامل برمید پتاسیم ، کربنات پتاسیم ، کلرات پتاسیم ، کلرید پتاسیم ، کرومات پتاسیم ، سیانید پتاسیم ، دی‌کرومات پتاسیم ، هیدروکسید پتاسیم ، یدید پتاسیم ، نیترات پتاسیم و سولفات پتاسیم می‌باشند. پتاسیم در بدن پتاسیم یک یون مهم در بدن است و از آنجائی که تغییرات جزئی می توانند action potentials را مختل کند که در نتیجه مشکلات عصبی و قلبی ایجاد می‌شود، تجمع آن در خون بدقت تنظیم می‌شود. بسیاری از آنتی‌بیوتیکها ، از جمله آن که توسط باکتری Bacillus brevis تولید می‌شود، کار سلولها را با نشستن بر روی دروازه‌های یون مثبت مختل می‌کنند. در نتیجه یونهای +k و +Na اجازه پیدا می‌کنند از غشاء سلولی عبور کنند و بنابراین action potential به‌طور غیر مجاز از غشاء سلول عبور می‌کند. پتاسیم در پلاسمای خون نسبتا در سطح پائینی قرار دارد ( معمولا 3.5 تا 5.0 mmol/L ) ، ولی درون سلولها تمرکز زیادی دارد ( در حدود 100 mmol/L ). سطوح پائین آن در خون hypokalemia و سطوح بالای آن hyperkalemia نام دارند. هر دو سطح پائین و بالا برای قلب خطرناکند. هشدارها پتاسیم باآب بسیار واکنش پذیر است و از این رو باید در زیر روغن‌های معدنی مانند پارافین قرار گیرد. اطلاعات اولیه آهن ، عنصر شیمیایی است که در جدول تناوبی با نشان Fe و عدد اتمی 26 وجود دارد. آهن فلزی است که در گروه 8 و دوره 4 جدول تناوبی قرار دارد. تاریخچـــــه اولین نشانه‌های استفاده از آهن به زمان سومریان و مصریان بر می‌گردد که تقریبا" 4000 سال قبل از میلاد با آهن کشف شده از شهاب سنگها اقلام کوچکی مثل سر نیزه و زیور آلات می‌ساختند. از 2000 تا 3000 سال قبل از میلاد ، تعداد فزاینده ای از اشیاء ساخته شده با آهن مذاب ( فقدان نیکل ، این محصولات را از آهن شهاب سنگی متمایز می‌کند ) در بین‌النهرین ، آسیای صغیر و مصر به چشم می‌خورد؛ اما ظاهرا" تنها در تشریفات از آهن استفاده می‌شد و آهن فلزی گرانبها حتی باارزش‌تر از طلا به‌حساب می‌آمد. بر اساس تعدادی از منابع آهن ، بعنوان یک محصول جانبی از تصفیه مس تولید می‌شد - مثل آهن اسفنجی – و بوسیله متالوژی آن زمان قابل تولید مجدد نبوده است. از 1600 تا 1200 قبل از میلاد در خاورمیانه بطور روز افزون از آین فلز استفاده می‌شد، اما جایگزین کابرد برنز در آن زمان نشد. img/daneshnameh_up/9/9b/Iron_axe1.jpg تبر آهنی متعلق به عصر آهن سوئد در گاتلند سوئد یافت شده است. از قرن 10 تا 12 در خاورمیانه یک جابجایی سریع در تبدیل ابزار و سلاحهای برنزی به آهنی صورت گرفت. عامل مهم در این جابجائی ، آغاز ناگهانی تکنولوژیهای پیشرفته کار با آهن نبود، بلکه عامل اصلی ، مختل شدن تامین قلع بود. این دوره جابجایی که در زمانهای مختلف و در نقاط مختلفی از جهان رخ داد، دوره ای از تمدن به نام عصر آهن را بوجود آورد. همزمان با جایگزینی آهن به جای برنز ، فرآیند کربوریزاسیون کشف شد که بوسیله آن به آهن موجود در آن زمان ، کربن اضافه می‌کردند. آهن را بصورت اسفنجی که مخلوطی از آهن و سرباره به همراه مقداری کربن یا کاربید است، بازیافت کردند. سپس سرباره آنرا با چکش‌کاری جدا نموده وم حتوی کربن را اکسیده می‌کردند تا بدین طریق آهن نرم تولید کنند. مردم خاور میانه دریافتند که با حرارت دادن طولانی مدت آهن نرم در لایه ای از ذغال و آب دادن آن در آب یا روغن می‌توان محصولی بسیار محکم‌تر بدست آورد. محصول حاصله که دارای سطح فولادی است، از برنزی که قبلا" کاربرد داشت محکمتر و مقاوم‌تر بود. در چین نیز اولین بار از آهن شهاب سنگی استفاده شد و اولین شواهد باستان شناسی برای اقلام ساخته شده با آهن نرم در شمال شرقی نزدیک Xinjiang مربوط به قرن 8 قبل از میلاد بدست آمده است. این وسایل از آهن نرم و با همان روش خاورمیانه و اروپا ساخته شده بودند و گمان می‌رفت که برای مردم غیر چینی هم ارسال می‌کردند. در سالهای آخر پادشاهی سلسله ژو ( حدود 550 قبل از میلاد) به سبب پیشرفت زیاد تکنولوژی کوره ، قابلیت تولید آهن جدیدی بوجود آمد. ساخت کوره‌های بلندی که توانایی حرارتهای بالای k 1300 را داشت، موجب تولید آهن خام یا چدن توسط چینِی‌ها شد. اگر سنگ معدن آهن را با کربن k 1470-1420 حرارت دهیم، مایع مذابی بدست می‌آید که آلیاژی با 5/96% آهن و 5/53% کربن است. این محصول محکم را می‌توان به شکلهای ریز و ظریفی در آورد. اما برای استفاده ، بسیار شکننده می‌باشند، مگر آنکه بیشتر کربن آنرا از بین ببرند. از زمان سلسله ژو به بعد اکثر تولیدات آهن در چین به شکل چدن است. با این همه آهن بعنوان یک محصول عادی که برای صدها سال مورد استفاده کشاورزان قرار گرفته است، باقی ماند و تا زمان سلسله شین ( حدود 221 قبل از میلاد ) عظمت چین را واقعا" تحت تاثیر قرار نداد. توسعه چدن در اروپا عقب افتاد، چون کوره‌های ذوب در اروپا فقط توانایی k 1000 را داشت. در بخش زیادی از قرون وسطی در اروپای غربی آهن را همچنان با روش تبدیل آهن اسفنجی به آهن نرم بدست می‌آوردند. تعدادی از قالب‌گیریهای آهن در اروپا بین سالهای 1150 و 1350 بعد از میلاد در دو منطقه در سوئد به نامهای Lapphyttan و Vinarhyttan انجام شد. دانشمندان می‌پندارند شاید این روش بعد از این دو مکان تا مغولستان آن سوی روسیه ادامه یافته باشد، اما دلیل محکمی برای اثبات این فرضیه وجود ندارد. تا اواخر قرن نوزدهم در هر رویدادی یک بازار برای کالاهای چدنی بوجود آمد، مانند درخواست برای گلوله‌های توپ چدنی. در آغاز برای ذوب آهن از زغال چوب هم بعنوان منبع حرارتی و هم عامل کاهنده استفاده می‌شد. در قرن 18 در انگلستان تامین کنندگان چوب کم شدند و از زغال سنگ که یک سوخت فسیلی است، بعنوان منبع جانشین استفاده شد. این نوآوری بوسیلـــه Abraham Darby انرژی لازم برای انقلاب صنعتی را تامین نمود. پیدایـــــــش آهن یکی از رایج‌ترین عناصر زمین است که تقریبا" 5% پوسته زمین را تشکیل می‌دهد. آهن از سنگ معدن هماتیت که عمدتا" Fe2O3 می‌باشد، استخراج می‌گردد. این فلز را بوسیله روش کاهش با کربن که عنصری واکنش‌‌پذیرتر است جدا می‌کنند. این عمل در کوره بلند در دمای تقریبا" 2000 درجه سانتی‌گراد انجام می‌پذیرد. در سال 2000 ، تقریبا" 1100 میلیون تن سنگ معدن آهن با رشد ارزش تجاری تقریبا" 25 میلیارد دلار آمریکا استخراج شد. درحالیکه استخراج سنگ معدن آهن در 48 کشور صورت می‌گیرد، چین ، برزیل ، استرالیا ، روسیه و هند با تولید 70% سنگ آهن جهان پنج کشور بزرگ تولید کنندگان آن به‌حساب می‌آیند. برای تولید تقریبا" 572 میلیون تن آهن خام 1100 میلیون تن سنگ آهن مورد نیاز است. خصوصیات قابل توجه جرم یک اتم معمولی آهن 56 برابر جرم یک اتم معمولی هیدروژن می‌باشد. عقیده بر این است که آهن ، دهمین عنصر فراوان در جهان است. Fe مخفف واژه لاتین ferrum برای آهن می‌باشد. این فلز ، از سنگ معدن آهن استخراج می‌شود و به‌ندرت به حالت آزاد (عنصری) یافت می‌گردد. برای تهیه آهن عنصری ، باید ناخالصیهای آن با روش کاهش شیمیایی از بین برود. آهن برای تولید فولاد بکار می‌رود که عنصر نیست، بلکه یک آلیاژ و مخلوطی است از فلزات متفاوت ( و تعدادی غیر فلز بخصوص کربن ). هسته اتمهای آهن دارای بیشترین نیروی همگیر در هر نوکلئون هستند بنابراین آهن با روش همجوشی ، سنگین‌ترین و با روش شکافت اتمی ، سبکترین عنصری است که بصورت گرمازایی تولید می‌شود. وقتی یک ستاره که دارای جرم کافی می‌باشد چنین کاری انجام دهد، دیگر قادر به تولید انرژی در هسته‌اش نبوده و یک ابر اختر پدید می‌آید. آهن رایج‌ترین فلز در جهان به حساب می‌آید. الگوهای جهان شناختی با یک جهان باز پیش‌بینی زمانی را می‌کند که در نتیجه واکنشهای همجوشی و شکافت هسته ، همه چیز به آهن تبدیل خواهد شد! کاربردهــــــــــا کاربرد آهن از تمامی فلزات بیشتر است و 95 درصد فلزات تولید شده در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد. قیمت ارزان و مقاومت بالای ترکیب آن استفاده از آنرا بخصوص در اتومبیلها ، بدنه کشتی‌های بزرگ و ساختمانها اجتناب ناپذیر می‌کند. فولاد معروف‌ترین آلیاژ آهن است و تعدادی از گونه‌های آهن به شرح زیر می‌باشد: آهن خام که دارای 5%-4% کربن و مقادیر متفاوتی ناخالصی از قبیل گوگرد ، سیلیکون و فسفر است و اهمیت آن فقط به این علت است که در مرحله میانی مسیر سنگ آهن تا چدن و فولاد قرار دارد. چدن ، شامل 5/3%-2% کربن و مقدار کمی منگنز می‌باشد. ناخالصی‌های موجود در آهن خام مثل گوگرد و فسفر که خصوصیات آنرا تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد، در چدن تا حد قابل قبولی کاهش می‌یابند. نقطه ذوب چدن بین k 1470-1420 می‌باشد که از هر دو ترکیب اصلی آن کمتر است و آنرا به اولین محصول ذوب شده پس از گرم شدن همزمان کربن و آهن تبدیل می‌کند. چدن بسیار محکم ، سخت و شکننده می‌باشد. چدن مورد استفاده حتی چدن گرمای سفید موجب شکستن اجسام می‌شود. فولاد کربن شامل 5/1% - 5/0% کربن و مقادیر کم منگنز ، گوگرد ، فسفر و سیلیکون است. آهن ورزیده ( آهن نرم) دارای کمتر از 5/0% کربن می‌باشد و محصولی محکم و چکش‌خوار است، اما به اندازه آهن خام گدازپذیر نیست. حاوی مقادیر بسیار کمی کربن است ( چند دهم درصد). اگر یک لبه آن تیز شود، به‌سرعت تیزی خود را از دست می‌دهد. فولادهای آلیاژ حاوی مقادیر متفاوتی کربن بعلاوه فلزات دیگر مانند کروم ، وانادیم ، مولیبدن ، نیکل ، تنگستن و ... می‌باشد. اکسیدهای آهن برای ساخت ذخیره مغناطیسی در کامپیوتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها اغلب با ترکیبات دیگری مخلوط شده و خصوصیات مغناطیسی خود را بصورت محلول هم حفظ می‌کنند. بیولـــــــوژی آهن ، اتم اصلی مولکول هِم ( بخشی از گلبول قرمز) و بنابراین جزء ضروری تمامی هموپروتئین‌ها محسوب می‌شود. به همین علت ، وجود این عنصر در حیوانات حیاتی می‌باشد. همچنین آهن غیر آلی در زنجیره‌های آهن – گوگرد بسیاری از آنزیمها یافت می‌شود. باکتریها اغلب از آهن استفاده می‌کنند. وقتی بدن در حال مبارزه با یک عفونت باکتریایی است، برای عدم دستیابی باکتری به آهن ، این عنصر را پنهان می‌کند هشدارهـــــــــا مصرف بیش از حد آهن خوراکی ایجاد مسمومیت می‌کند، چون مقدار زیاد آهن فروس با پروکسیدهای بدن واکنش کرده ، تولید بنیانهای آزاد می‌کند. وقتی مقدار آهن در بدن طبیعی است، مکانیسمهای ضد اکسیداسیون خود بدن قادر به کنترل این فرآیند می‌باشد. اگر مقدار آهن بیش از نرمال باشد، مقادیر غیرقابل کنترل بنیانهای آزاد بوجود می‌آید تا چند دهه پیش مردم کشور ما رسم داشتند برای پخت غذا مخصوصا" خورشت و آش از قابلمه های مسی استفاده میکردند و یک کفگیر آهنی داشتند به نام حسوم که موقع پخت غذا دائم درون آن قرار میگرفت.. تا چند دهه پیش مردم کشور ما رسم داشتند برای پخت غذا مخصوصا" خورشت و آش از قابلمه های مسی استفاده میکردند و یک کفگیر آهنی داشتند به نام حسوم که موقع پخت غذا دائم درون آن قرار میگرفت.. هیچکی نمیدونست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار بگیره؟؟؟ فقط میدونستند برای پخت غذا خیلی خوبه. داستان از این قراره که بدن (مخصوصا" مغز) برای سلامت و نشاط و کنترل اسید لاکتیک و کورتیزول به 6 میلیارد یون مس نیاز دارد و به همین نسبت یون آهن. کمبود یون مس باعث میشه شما دائم احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کنید و هی دهن دره کنید. در ضمن هیچ کارتل داروئی نمیتونه از یون یک عنصر برای شما قرص تهیه کنه....و اونی که مثلا" به اسم قرص آهن به خورد شما میدهند شامل مولکول آهن هستش که برای بدن هیچ کاربردی نداره. (تعریف یون و مولکول را میگذاریم برای کلاس های طب سنتی) ولی تا این جا بدونید که غذا موقع پخت در درون قابلمه مسی از یون آزاد شده این ظرف استفاده میکند و در بدن شما فوق العاده احساس نشاط و انرژی ایجاد میشود و دیگه از اون دهن درگی و خمیازه و کسالت خبری نیست.و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی مخصوصا" برای خانمها نزدیک به دوران عادت ماهیانه دارد. ولی یک دفعه توی دهه 50 از این نون خشکی ها اومدند و داد میزند" قابلمه مسی..کفگیر آهنی خریداریم" و با یک قیمت مناسب این قابلمه ها را خریدند و به جاش قابلمه آلمینیومی میدادند که بهش میگفتند روحی (از مامان جون و آقا جون بپرسید حرف من رو تائید میکنند) هیچکس توی اون دهه نفهمید این همه قابلمه مسی کجا قراره بره؟ ولی بعدا" فهمیدیم اینها همه یک برنامه از طرف اونوره واسه سلامتی ما مسلمونا و ایرانیا. بعدش هم که الان ظرف های استیل و تفلون و این مزخرفات اومده که مدعی هستند غذا توش زود میپزه و به کف ظرف نمیچسبه.ولی مردم ما خبر ندارند که همین یون های مضر در این ظروف عامل سرطان هستند و به راحتی یون سرب و آلمینیوم و ... میتونند در جا یک کودک 6 ماهه را ظرف یک سال به بیماری های کمبود خونی و سرطان و یک فرد بزرگسال را در طی 5 سال به بیماری های کبدی و خونی و طحال دچار کند و بعدش هم سرطان. من به همه رفقای گروه ایران روشن پیشنهاد میکنم حتما" برای پخت غذا (مخصوصا" غذاهای آبکی) از قابلمه مسی و کفگیر آهنی استفاده کنند.حداقل برای یکبار هم شده تا ظرف سه روز اثر آن را روی بدن خودتون ببینید. حالا جالبه توی شمال ایران موقع پخت خورشت (مخصوصا" فسنجون ) یک تیکه اهن یا نعل اسب میاندازند وسط خورشت تا حسابی رنگ بگیره...این کار باعث آزاد شدن یونهای آهن و سلامتی بدن میشود. اگر دقت کنید مردم مازندران و گیلان تقریبا" در حد صفر دچار بیماری های خونی و سرطان خون میشوند. منیزیم منیزیم فلزی است ضعیف و نادر به رنگ سفید تا نقره‌ای با نماد Mg، عدد اتمی ۱۲، وزن اتمی ۲۴٫۳۰۵۰ و ساختار بلور آن شش گوش یا هگزاگونال متراکم است. نام منیزیم از واژه یونانی Magnesia حوضه‌ای در Thessaly یا از نام شهر قدیمی Magnesia در آسیای صغیر گرفته شده است. منیزیم هشتمین عنصر فراوان در پوسته زمین و سومین عنصر فراوان و قابل حل در آب دریاست. منیزیم در گروه دو (IIA) جدول تناوبی به عنوان فلز قلیایی خاکی قرار دارد مشخصات شیمیایی منیزیم در حالت پودری، گرم می‌شود و زمانی که در معرض هوا قرار می گیرد، آتش گرفته و با شعله‌ای به رنگ سفید می سوزد. این فلز قلیایی خاکی عمدتاً به عنوان یک عامل آلیاژ دهنده برای ساخت آلیاژهای آلومینیوم - منیزیم استفاده می‌شود. این عنصر بصورت سه ایزوتوپ یافت می‌شود: ۲۶Mg, ۲۵Mg, ۲۴Mg که همهٔ این ایزوتوپ‌ها به مقادیر زیاد یافت می‌شوند. حدود ٪۷۹ از منیزیم نوع ۲۴Mg است کانی‌های منیزیم اگر چه منیزیم در ۶۰ کانی یافت می‌شود اما این عنصر در ذخایر بزرگ منیزیت، دولومیت، بروسیت، کارنالیت، الیوین و سیلیکات‌های منیزیم پتانسیل اقتصادی دارند، یافت می‌شود. کاربردهای عمده کاربردهای منیزیم در صنایع مختلف به شرح زیر است: دیرگداز آلیاژ تولید فلز منیزیم داروسازی سولفور زدایی و نودولی شدن در صنعت آهن و فولاد کاربردهای شیمیایی اکسید منیزیم کربنات منیزیم بی سولفید منیزیم سولفات منیزیم کلرید منیزیم هیدروکسید منیزیم منیزیای پخته‌شده مکمل غذای حیوانات پزشکی یک میلهٔ منیزیمی منیزیم معدنی برای قلب، عضله و کلیه مهم و مفید است. این ماده قسمتی از دندان و استخوان شما را می‌سازد. مهم‌تر از همه، این ماده آنزیم‌ها را فعال می‌کند، به شما انرژی می‌دهد و به کارکردن بهتر بدن کمک می‌کند. این ماده همچنین استرس، افسردگی و بیخوابی را کاهش می‌دهد. ویتامین ب-6 به جذب منیزیوم مورد نیاز کمک می‌کند و با منیزیوم در بسیاری از کارها همکاری می‌کند. منیزیم در بسیاری از غذاها قابل دسترس است. اگرچه بسیاری از مردم در ایالات متحده منیزیم کافی از رژیم غذایی شان دریافت نمی‌کنند. قرص‌های مغذی تنها می‌تواند به شما مقدار منیزیم دریافتی را نشان دهد. دانشمندان روشهای مختلفی برای مشخص کردن میزان منیزیم غذاهای متفاوت پیدا کرده اند. علاوه بر این بسیاری از غذاها به طور کامل تجزیه نشده اند. بیماریهای طبی مشخصی تعادل منیزیم بدن را بهم می‌زند. برای مثال همراه با استفراغ یا اسهال می‌تواند منجر به کمبود منیزیم به طور موقتی شود. بیماریهای معده و روده، دیابت. التهاب پانکراس، عملکرد بد کلیه و داروهای دیورتیک (ادرارآور) می‌تواند باعث کمبود طولانی مدت منیزیم شود. اگر مبتلا به یکی از بیماریهای ذکر شده هستید برای منیزیم مورد نیاز مصرفی تان، با پزشک معالج مشورت کنید کاربردها مصرف کافی منیزیم می‌تواند در موارد زیر به شما کمک کند: جلوگیری از سخت شدن رگها (تصلب شرایین) جلوگیری از حمله و سکته قلبی کاهش فشار خون کاهش سطح کلسترول و تری کلیسرید خون تصحیح بی نظمی‌های ضربان قلب توقف حمله حاد آسم کاهش میزان نیاز به انسولین در صورت دیابتی بودن جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه درمان بیماری کرون درمان سر و صدای ناشی از کاهش شنوایی بهبود بینایی در صورت داشتن گلوکوما کاهش گرفتگی عضله، تحریک پذیری، خستگی، افسردگی و احتباس مایع مرتبط با قاعدگی جلوگیری از عوارض جدی حاملگی نظیر پره اکلامپسی و اکلامپسی نگهداری و تجدید سطح انرژی طبیعی بدن بهبود وضعیت خواب کاهش اضطراب و افسردگی کاهش عوارض و آثار استرس منابع غذایی غنی‌ترین منبع منیزیم شامل (TOFU)، آجیل (بادام، پسته، گردوی سیاه، ...) تخم کدو، بادام زمینی، برگ سبر سبزیجات، غلات، گندم، آرد سویا و ملاس .... منابع خوب دیگر برای منیزیم آرد گندم، آرد جو، چغندر سبز، اسفناج، خرده گندم، حبوبات، جودوسر، موز، سیب زمینی (با پوست)، پسته. همچنین می‌توانید منیزیم را از بسیاری گیاهان گونه‌های علف‌ها و جلبک‌ها به دست آورید، برای مثال: جلبک آگار، گشنیز، شوید، دانه غلات، شاه‌پسند، خردل خشک، ریحان، پودر کاکائو، تخم رازیانه، مرزه، تخم زیره، تخم ترخون، تخم مرزنجوش و تخم خشخاش اشکال دیگر منیزیم به اشکال مختلف در دسترس است. بهترین فرم آن به صورت "قابل حل" عرضه می‌شود، که بدن راحتتر منیزیم این ترکیب را جذب می‌کند. این ترکیبات قابل حل به صورت کپسول ژلاتینی است. مکمل‌های توصیه شده منیزیم شامل سیترات منیزیم، گلوکونات منیزیم و لاکتات منیزیم است. دیگر منابع هم خانواده منیزیم شامل شیر منیزیم (هیدروکید منیزیم) که اغلب به عنوان یک ملین یا آنتی اسید استفاده می‌شود، نمکهای "ایپوم" (سولفات منیزیم) که به عنوان یک ملین یا تقویت کننده استفاده می‌شود و یا به وان حمام اضافه می‌شود. بعضی از اشکال منیزیم از طریق پوست قابل جذب است. چگونگی مصرف شما باید مقدار کمی از منیزیم را در روز با یک لیوان پر از آب مصرف کنید (تا باعث اسهال نشود) مقادیر توصیه شده روزانه به شرح زیر است: مردان بزرگسال بین ۱۹ تا ۳۴ سالگی: ۴۰۰ میلی گرم بعد از ۳۰ سالگی: ۴۲۰ میلی گرم زنان بزرگسال بین ۱۹ تا ۳۴ سال: ۳۱۰ میلی گرم بالاتر از ۳۰ سال ۳۲۰ میلی گرم پسران در سن ۱۴ تا ۱۸ سال: ۴۱۰ میلی گرم دختران در سن ۱۴ تا ۱۸ سال: ۳۶۰ میلی گرم بچه‌ها در سن ۹ تا ۱۳ سال: ۲۴۰ میل گرم، بچه‌ها در سن ۴ تا ۸ سال ۱۳۰ میلی گرم و بچه‌های سن ۱ تا ۳ سال: ۸۰ میلی گرم موارد احتیاط اگر بیماری شدید کلیوی یا قلبی دارید بدون مشورت پزشک از مکمل‌های منیزیم استفاده نکنید. مصرف بیش از حد شیر منیزیم (به عنوان مسهل یا آنتی اسید) یا نمکهای ایپسوم (به عنوان مسهل یا تقویت کننده) باعث می‌شود که شما مقادیر زیادی منیزیم هضم کنید، بویژه اگر مشکل کلیوی داشته باشید. مصرف زیاد منیزیم باعث ایجاد مشکلات جدی برای سلامتی و حتی مرگ می‌شود تداخل‌های احتمالی بعضی از غذاها، نوشیدنی‌ها و داروها، باعث از دست دادن منیزیم توسط بدن می‌شود. سدیم (نمک)، کافئین، الکل، فیبر، ریبوفلاوین به میزان زیاد، انسولین دیورتیک‌ها (ادرارآور) و دیجیتال‌ها است. بعضی از غذاها، نوشیدنی‌ها و داروها، بدن را برای مصرف منیزیم مورد نیاز با مشکل و سختی روبرو می‌کند. اینها شامل کلسیم، آهن، منگنز، فسفر. روی و چربی است.